8 Μαρτίου – Παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας
Αγαπητές συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Το παρόν κείμενο αποτελεί μια κατάθεση ψυχής δύο γυναικών που υπηρετούν το συνδικαλισμό από υψηλές θέσεις. Δύο γυναικών που αποφάσισαν να σπάσουν το στερεότυπο που θέλει τη γυναίκα αποκλειστικά σύζυγο και μητέρα. Δύο γυναικών που έχουν την τύχη να προέρχονται από μια μακρά σειρά ισχυρών και ασυμβίβαστων γυναικών.
Ας μιλήσουμε σήμερα, για τις γυναίκες που ασκούν ένα ανδροκρατούμενο επάγγελμα και συγχρόνως επιλέγουν να συνδικαλιστούν.
Σκεφτείτε πόσα στερεότυπα καλούμαστε να σπάσουμε. Σκεφτείτε τις επικρατέστερες αντιλήψεις που αφορούν το συνδικαλισμό. Σκεφτείτε τα κακοπροαίρετα ερωτήματα που αμείλικτα τίθενται σχετικά με τις συχνές απουσίες από την έδρα μας για την εκπλήρωση των συνδικαλιστικών μας υποχρεώσεων. Σκεφτείτε μετά, πόσες λεπτομέρειες πρέπει να ρυθμίσουμε στα σπίτια και τις οικογένειές μας ώστε απενοχοποιημένα και με συνέπεια να αφοσιωθούμε στο συνδικαλιστικό μας καθήκον. Σκεφτείτε πόσοι και πόσες αναρωτιούνται “πώς μας αφήνουν οι άντρες μας”.
Και τέλος σκεφτείτε αν σε αυτά τα ερωτήματα καλούνται να απαντήσουν οι άντρες συνάδελφοί μας.
Πού μας οδηγεί αυτό;
Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Έχουμε 190 Αρχηγούς κράτους και εξ’ αυτών μόλις 9 είναι γυναίκες. Στα κοινοβούλια παγκοσμίως μόλις το 13% των θέσεων κατέχεται από γυναίκες. Τα 2/3 των επιτυχημένων αντρών έχουν οικογένεια και παιδιά, ενώ μόλις το 1/3 των επιτυχημένων γυναικών έχουν αντίστοιχη οικογενειακή κατάσταση.
Πώς φέρνουμε την αλλαγή;
Από προσωπική εμπειρία αλλά και σύμφωνα με μελέτες απαντούμε στο παραπάνω ερώτημα.
- Καθόμαστε στο τραπέζι!
Οι γυναίκες συστηματικά υποτιμούν τις δικές τους ικανότητες. Οι άντρες αποδίδουν την επιτυχία τους στον εαυτό τους ενώ οι γυναίκες σε εξωτερικούς παράγοντες. Για να επιτευχθεί η ισόρροπη συμμετοχή γυναικών και ανδρών στην πολιτική, δημόσια, κοινωνική και οικονομική ζωή, οφείλουμε να διεκδικούμε τη θέση μας στο τραπέζι.
- Ξεπερνάμε το σύνδρομο της Σταχτοπούτας.
Δεν φοβόμαστε την ανεξαρτησία. Οι περισσότερες εξ ημών, αρέσκονται να πιστεύουν πως έχουν ανάγκη τη φροντίδα και την εξάρτηση από κάποιον άλλον. Δεν ισχύει. Συνήθως, η Σταχτοπούτα φροντίζει για όλους, απλά φοβάται να είναι ανεξάρτητη.
- Διαπραγματευόμαστε.
Το 57% των αντρών διαπραγματεύεται τον πρώτο τους μισθό. Μόλις 7% των γυναικών το τολμούν. Οι άντρες κυνηγούν μια θέση ή προαγωγή όταν θεωρούν ότι καλύπτουν μόλις το 60% των απαιτήσεων ενώ οι γυναίκες όταν καλύπτουν πάνω από το 95% των απαιτήσεων της θέσης αυτής. Δε φοβόμαστε να διεκδικήσουμε, να εκφραστούμε, να απαιτήσουμε, σε κάθε πεδίο.
- Δε φοβόμαστε την αποτυχία.
Όπως είπε και η Μισέλ Ομπάμα «Εύχομαι τα νέα κορίτσια να αποτυγχάνουν τόσο καλά και συχνά όσο οι άντρες. Και να μην αποσύρονται μετά την αποτυχία, από την οποία εύκολα και χωρίς πολλή σκέψη επανακάμπτουν οι άντρες».
- Δεν επιζητούμε τη συμπάθεια, αλλά το σεβασμό.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι η επιτυχία και το να είσαι συμπαθής σχετίζεται θετικά για τους άντρες και αρνητικά για τις γυναίκες. Το ίδιο προφίλ στελέχους, δημιουργεί αντιπάθεια αν ο κάτοχός του είναι γυναίκα και συμπάθεια αν ο κάτοχός τους είναι άνδρας. (σχ. Πείραμα Heidi-Rozen). Το ξεπερνάμε με χάρη!
Πράγματι στο παρελθόν οι γυναίκες προκειμένου να κατακτήσουν τη θέση τους στην κοινωνία υιοθετούσαν “ανδρικές” συμπεριφορές και συνήθειες. Με άλλα λόγια οι γυναίκες φερόταν “ανδρικά” για να εισβάλλουν στο κλαμπ των επιτυχημένων.
Δεν είναι αυτός ο σκοπός, δε θέλουμε να γίνουμε ή να φερόμαστε σαν άντρες.
Πρέπει να παλεύουμε με συνέπεια για την εμπέδωση αλλαγής κουλτούρας, να επιλέγουμε ανοιχτούς στις αλλαγές συνεργάτες, να διεκδικούμε! Ώστε η φωνή μας να είναι δυνατή, να μην μπορεί να αγνοηθεί.
Το μήνυμά μας για τη μέρα της γυναίκας λοιπόν, αποφασίσαμε να είναι πως το μισό του παγκόσμιου πληθυσμού, πρέπει, μπορεί και θα συμμετέχει ισότιμα παντού!
Μπορούμε και όλες ΜΑΖΙ θα το κάνουμε πράξη!
#συνεχίζουμε
Ειρήνη Μπεκιάρη
Πρόεδρος Π.Ο.ΜΗ.Τ.Ε.Δ.Υ
Έφη Παπαλεξίου
Οργανωτική Γραμματέας Π.Ο.ΜΗ.Τ.Ε.Δ.Υ.